به این تقدیر بد لعنت...............

وقتی تو مال منی ، وقتی در لحظه های دلتنگی در کنارمی ،

دیگر چه آرزویی داشته باشم از خدا...

راهی که او میرود تو نرو این راه مال تو نیست آخر این راه رسیدن به آرزوهای تو نیست او هر شب در حال خودش به سر میبرد اگر با او همسفر باشی ، آرزوهای تو را به گور میبرد او هر روز با چند دل ، همدل است با چند آغوش، همبستر است با چند غریبه، همسفر است حرفهای من یک هشدار برای تو است دلم برایت سوخت ، هنوز اینجا پایان راه تو نیست تو اشتباه نکردی ، هنوز گناهی شامل حال تو نیست او اشتباه میکند که هنوز معنی عشق را نمیداند فکر میکند عشق همان هوس است ، هنوز معنی دوست داشتن را نمیداند با یک دل وفادار بمان ، همیشه عاشق یک دل بمان این را بدان که هیچگاه به امید عشق دوم نمان از هوس بیذارم همیشه از آغوش گرم و نرم او میگریزم آغوش من مال یکی است دلم وفادار کسی است رفتن این راه در مرام ما نیست دل من بازیچه دست آنها نیست آغوش فقط مال یک نفر است عشق بازی و هوس زودگذر است به فکر پاک ماندن ، و همیشه ماندن باش که عشقهای این زمانه هوس است.

هرچی خواستیم نیامد با دست ، چون بیگانه بودیم با این دنیای پست ، پی آب بودیم كوزه به دست ، چون كه آب یافتیم كوزه شكست

اگر باران بودم آنقدر می باریدم تا غبار را از دلت پاک کنم

اگر اشک بودم مثل باران بهاری به پایت میگریستم
اگر گل بودم شاخه ای از وجودم را تقدیم وجود عزیزت میکردم
اگر عشق بودم آهنگ دوست داشتن را برایت مینواختم
ولی افسوس...

که نه بارانم , نه اشک , نه گل , و نه عشق

اما...

هر چه هستم دوستت دارم

اين دفعه هم از اون دفعاتي هست كه دست و دلم به نوشتن نميره ... كلي با خودم كلنجار ميرم كه چي بگم و چجوري بنويسم.

چي بگم كه حرف دلم باشه اما ناشكري كردن نباشه؟

چي بگم كه دلمو آروم كنه اما بعدا از گفتنش پشيمون نشم؟

چي بگم كه قصه غصه هام باشه اما متهم به كفر گويي نشم؟

يادمه يك بار دوستی بهم گفت: نگران نباش. از خدا هم ميتوني گله كني! اين به معني كفر نيست.

 چقدر حرفش به دلم نشست و آرومم کرد. چقدر بار عذاب وجداني كه بخاطر گله كردن از خدا روي دوشم گذاشته بودم با اين حرف سبك شد. کاش همه همینجوری فکر میکردند. كاش همه بهم حق ميدادند كه گاهي هم از خدا گله كنم و ازش شاكي بشم. كاش همه وسعت درد منو درك ميكردند و جراحت هاي قلبمو ميديدند.

خسته شدم از بازي كردن نقش آدمهاي قوي و مثبت. خسته شدم از تحمل نگاهها و حرفهاي ترحم آميز ديگران. خسته شدم از خنده هاي زوركي به شيرين كاريهاي بچه هاي فاميل. خسته شدم از غبطه خوردن به خانومهاي باردار. خسته شدم از فكر كردن به روياهاي دست نيافتني. خسته شدم از گريه هاي يواشكي در تنهايي و حتي خسته شدم از تكرار اين حرفها.

جايي خواندم " به خدا ایمان دارم حتی اگر سکوت کرده باشد"

اما من ميخواهم بگويم " خدايا سكوتت را آنقدر طولاني نكن كه ايمانم را از دست بدهم

پشت سرت به جای اشک یه کاسه آب می ریزم
حالا که رفتنی شدی سفر بخیر عزیزم
این آخرین خواهشمه مواظب خودت باش
اونی که جام و می گیره جوونی تو بزار پاش
اسم من و جلوش نیار، بهوونه ای نگیره
بهش بگو دوستت دارم بزار برات بمیره
عکس من و پاره بکن یه وقت اون و نبینه
خجالت از چشام نکش، که عاشقی همینه


یادته یادگاری نوشتی رو دیواری
که من و دوسم داری و تنهام نمی زاری
حالا می خوایی بری من و بزاری تنها
منم بدون تو می شم بی خیال دنیا
نکه گله کنم نه اصلا گله ی نیست
تو رو بدرقه می کنم با چشم های خیس
هر کسی واسه خودش یه خدایی داره
نه که نفرینت کنم نه این رسم روزگاره
که بی تو همدمم شده قلم و کاغذ
تنها چیزی که ازت دارم یه عکس پارست
اونم همدمی واسه این دل سادست
با اون خاطره هایی که واسم شیرین و تلخه
بهت میگم خداحافظ گرچه گفتنش سخت

دفتر خاطراتت و تو خلوتت بسوزون
یادت نره که کی بودی به دلت هم بفهمون
اگه یه روز من و دیدی به روت نیار که دیدی
حتی اگه صدات زدم به روت نیار شنیدی
کی گفته نفرین می کنم، غصه به تو حروومه
خوشبختی تو گل من، همیشه آرزومه