گفتم که میره از لونش این پرنده کوچیه

گفتم نذار عمرتو پاش سرک کشیده میپره

پرنده خوش بختی نیست یه هوس زود گذره

نموندی پای قلبی که نبودنت مرگه براش

تن به فروختنم دادی حالا بشین پای سزاش

نفهمیدی برای من نبودنت قیامتِ

دیدی خیانت اخرش رسوای و ندامتِ

دیدی که کوه رویاهات شکسته شد به دست دل

قصر قشنگ این خیال ویرون شد ونشست به گل

از پس دل بر نیومد اون که نگاتو کند و برد

چشمای تو از من گذشت دلت ولی غصه میخورد

به قیمت محبتام تعنه زدی و پست شدی

جایی نموند برای عشق وقتی که پول پرست شدی

نفهمیدی که اخرش میرسی پای التماس