ع.غ . دو حرف که در حروف الفبا هستند  و پشت سر هم آمده اند.

که با آنها دو کلمه عشق و غرور را می توان ساخت.عشق و غرور که حتی از لحاظ جنس و معنی با یکدیگر متفاوت هستند.

چند وقتی بود که دنبال این چند کلمه می رفتم.اما به نتیجه های بیهوده می رسیدم.کسی که عاشق بشه مغرور میشه یا کسی که مغرور میشه عاشق.

راستش جمله دوم یه جورایی مبهم بود.!

هر چی فکر میکنم میبینم کسی که مغرور بشه شاید حتی نتونه مفهوم عشق رو پیدا کنه.!پس چطور ممکنه عاشق بشه؟

اما جمله اول بیشتر ذهنم رو مشغول کرد.

آره.

 چطور ممکنه که یه عاشق مغرور بشه؟چطور میتونه اینقدر فراموش کار باشه؟چطور میتونه اینقدر مغرورانه رفتار کنه؟چطور میتونه فکر کنه که عشق یه نوع قدرته که با اون غرور انسان ها و عواطف آن ها رو زیر سوال ببره؟چطور میتونه کسی رو که عاشقانه دوستش داشته حالا با غرور هرچه تمام زیر پا بگذاره؟نمیدونم تویه این زمونه معنای عشق این قدر بیهوده و کم ارزش شده که حتی عشق رو یه نوع سرگرمی میدونن؟

آخه مگه میشه کسی تا چند وقت پیش تو رو عشقت حساب کنه ولی به خاطر غرور بیش از اندازه حتی حاضر به نگاه کردنت نباشه!

یعنی این همه نزدیکی بین عشق و غرور وجود داره که با کوچکترین حرکت عشق تبدیل به غرور بشه!

فکر میکنم که سرعت عشق و غرور که سرعت ترکیبی هم است از سرعت نور بیشتر باشه...!!!