مینویسم

اولین نامه بعد از جدایی

با چشم گریون واست می نویسم

خنده داره واسم چیزی نمونده جز یک خودکار و ورق یک نفس از عمر  احساس یک عمر  آه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

حال احوالت چطوره کوک کوکی یا .... ولی خوب خوبی یو هنوز داری گردو میشکنی اگه می پرسی زحال روزگار من  حرفی ندارم خط بک رو نقطه های زخم کهنه زخمی ندارم  هنوز دستام  بوی عطر دست دیگه ای رو نگرفته  با خودم میگم  اونی که رفته دیگه رفته .....دیگه رفته  با خودم همش میگم اونی که رفته دیگه رفته دیگه رفته  یادمه یکی میگفت  که فرامش میشه خاطراتمون  خیلی زود  فراموش که نشد هیچ تازه این اول راه بود  به خودم دلداری میدم  دست تغدیر این چنین بود  بشکنه کور بشه تغدیر که همیشه در کمین من بود درکمین من بود  من که حرفی ندارم شکایتی ندارم  میری برو خدا نگهدار برمنو تنها بذار من که نفرین نکردم  با اینکه غصه خوردم  حماقت از خودم بود رو تو حساب میکردم  دلت امدو منو تنها کردی دلت امدو از من جدا شدی  دلت امدو باز تو سختی  باز بری  با من نباشی  یادت باشه تو این روز  تو قولت  قسم ( قرآن و خدا از همه مهمتر قسم عشقمون )  را شکستی  قرار نبود بدونی  بخدا سجده کردم  به شکر مهربونیت  به خدا گریه کردم  میدونم واسه تو فرقی ندارم میدونم  که حرف من دیگه رنگهی واسه تو نداره  میدونم  میدونم  سر تو درد نیارم آخر نامه رسیده وقتشه بشه مچاله تا کسی چیزی ندیده باز خنده های الکی رو روی  صورتم بیارم تا کسی ندونه تو دلم چه خبره ولی خدا که میدونه ولی خدا که میدونه