حالمان بد نیست غم کم می خوریم کم که نه! هر روز کم کم می خوریم

آب می خواهم، سرابم می دهند عشق می ورزم عذابم می دهند

 خنجری بر قلب بیمارم زدند بی گناهی بودم و دارم زدند

دشنه ای نامرد بر پشتم نشست از غم نامردمیش پشتم شکست

سنگ را بستند و سگ آزاد شد یک شبه بیداد آمد داد شد

 عشق آخر تیشه زد بر ریشه ام تیشه زد بر ریشه ی اندیشه ام

 عشق اگر اینست مرتد می شوم خوب اگر اینست من بد می شوم

 بس کن ای دل نابسامانی بس است کافرم! دیگر مسلمانی بس است

 در میان خلق سر در گم شدم عاقبت آلوده ی مردم شدم

 بعد ازاین با بی کسی خو می کنم هر چه در دل داشتم رو می کنم

 نیستم از مردم خنجر بدست بت پرستم، بت پرستم، بت پرست

 بت پرستم،بت پرستی کار ماست چشم مستی تحفه ی بازار ماست

درد می بارد چو لب تر می کنم طالعم شوم است باور می کنم

من که با دریا تلاطم کرده ام راه دریا را چرا گم کرده ام؟؟؟

 قفل غم بر درب سلولم مزن! من خودم خوشباورم گولم مزن!

 من نمی گویم که خاموشم مکن من نمی گویم فراموشم مکن

من نمی گویم که با من یار باش من نمی گویم مرا غم خوار باش

 من نمی گویم،دگر گفتن بس است گفتن اما هیچ نشنفتن بس است

روزگارت باد شیرین! شاد باش دست کم یک شب تو هم فرهاد باش

 آه! در شهر شما یاری نبود قصه هایم را خریداری نبود!!!