دستمال کاغذی به اشک گفت : قطره قطره ات طلاست...

یک کم از طلای خود را حراج میکنی؟عاشقم...با من ازدواج میکنی؟

اشک گفت:

ازدواج اشک و دستمال کاغذی! توچقدر ساده ای...خوش خیال کاغذی!

توی ازدواج ما...تو مچاله میشوی...

چرک میشوی...تکه ای زباله میشوی.

پس برو و بی خیال باش...عاشقی کجاست؟!تو فقط دستمال باش!

دستمال کاغذی دلش شکست...گوشه ای کنار جعبه اش نشست...

گریه کرد و گریه کرد و گریه کرد...

در تن سفید نازکش دوید خون درد...

آخرش...

دستمال کاغذی مچاله شد...مثل تکه ای زباله شد...

او ولی مثل دیگران نشد...چرک و زشت مثل این و آن نشد...

پاک بود و عاشق و زلال...

با تمام دستمال های کاغذی فرق داشت...