آسمان یک روز چنان مهربان می شود که دوست داری در آغوشش بگیری و یک روز چنان می غرد که گویی شیری است که به حریم او تجاوز کرده ای.

یک روز که بغض دلت می خواهد بترکد و همراهی آسمان را می خواهی، دریغ از قطره ای باران و روز دیگر چنان می بارد که می خواهد بنیان آدمی را از زمین برکند.

آسمانی که هر روز به رنگی درآید و نه به ستاره اش وفا کند و نه به ماه و خورشید، نه دلی غم آلوده را حرمت نهد و نه چشمی اشک آلوده را همراهی کند، اگر آسمان هم هست آسمان من نیست.

آسمان من این جاست، همین جا، پشت پلک های باران زده ی من.

روبروی من بایست و چشمان مهربانت را به من هدیه کن تا چشمهایم بگویند:

آسمان دل من تویی. آسمانی همیشه آبی، همیشه پاک، همیشه پر ستاره.

آسمانی صاف، به رنگ زیبای عشق

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: