خداوندا ،

ازتو نخواسته ام تو به من عطا میكنی ،پس از چه كسی بخواهم كه به من عطا كند؟



خداوندا ،

تو را نخوانده ام و تو پاسخم می دهی ، پس چه كسی را بخوانم كه پاسخم دهد ؟



خداوندا ،

زاری نكرده به درگاهت ، بر من مهربانی میكنی ، پس نزد چه كسی زاری كنم كه بر من مهربانی كند ؟



بارالها ،

آن سان كه دریا را برای موسی شكافتی و نجاتش دادی ،

از تو میخواهم كه بر محمد (ص)و آل او درود فرستی

و مرا از تنگناهایی كه در آن گرفتار شده ام وارهانی و مرا ازگشایش و فرج زودرس بهره مند كنی ، به فضل رحمتت ای مهربان ترین مهربانان .



آمین یا رب العالمین

بزن باران ، بزن بر دل که محتاجم به باریدن

بزن تا  اشک چشمانم ، در آمیزند  با دیدن

بزن بر من ، بشوی از تن ، غبار خستگی ها را

بزن تا جان بگیرم من ، که بیمارم  ز  خشکیدن

بزن باران که بی تابم از این عشق و پریشانی

بزن تا شاید از عشقم ، ببینم عشق و خندیدن

بزن تا دل شود سیراب از این عطشانی و هر دم

بگوید من شدم  آزاد  از  این  ترس  و  هراسیدن

بزن بر آتش عشقم ، خنک کن  این  دل سوزان 

که این طوفان  بیفزاید ، به  شعله های  نالیدن

بزن ، این عشق پنهانی  نشاید در نهان  گفتن

بزن باران ، بزن  بر دل  که  محتاجم  به  باریدن

 راستی از دل من چه کسی نقش تو را خواهد شست ؟

باید فراموشت کنم !!!!!!!!!!!!!!

چندیست تمرین می کنم !!!!!!!!!!!!!

من  می توانم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ می شود ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

آرام تلقین می کنم

حالم ،  نه اصلا خوب نیست

شاید بعد بهتر شود

فکری برای این دل آرام غمگین می کنم

باور ندارم می روی و برنمی گردی همین !!!!!!!!!!!!!

خود را برای درک این مسئله ، صد بار تحسین می کنم

کم کم ز یادم  بروی  !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

این جمله  را با تلخی اش صد بار تلقین می کنم

خدایا ! در این  لحظات  سخت که برایم شبیه جان دادن است ، مرا دریاب که جز تو مأمنی مرا نیست ، خدایا ! میخواستم دردم را به عزیزت بگویم همو که تو او را محرم اسرارم کردی ، ولی او کلبه احزان  مرا « کسی » نامید ، مگر من  حرم امن خود را به غیر از عزیز تو  به روی کسی گشوده ام  و اگر از او ناامید شوم  تو خوب میدانی  به در دیگری رو نخواهم کرد . با دل خونین اما لب خندان رفتم ، خدایا ! چه صادقانه میخواستم دردم را بگوییم ولی نشد. از هر دری گفتم ولی نشد ، من دردم را بازگرداندم از پیش عزیز تو و اکنون به درگاه خودت آوردم واگر از خزانه غیب خود مرا در نیابی از این همه درد که بندهای بدن  مرا از هم گسسته خواهم مرد.

 در پی جای خالی آغوشم به دنبال  تو  میگردم که نگاهت  ،  نفس ات  ،  برایم بوی خدا را دارد.
همه جانت  مهتاب ،  مست آلوده به عشقی  اما !! در پی انکار مکرر هستی ، بی صدا اما نه !! همه جانت  فریاد ، همه روحت  بی تاب !! من به دنبال تو میگردم که تقدس زنگاهت جاریست .
حسرت و سوختن وآه چه سود؟  ؟؟  دل من  تنگ شده ،  تا خدا خواهم رفت ،  درپی دیدارت ،  سر به افق خواهم کوفت ، اشک وآه و سخن وناله چه سود... آیا تو خودت  می آیی ؟

خدایا دیگر شوق نوشتن ندارم

اصلا من برای چه کسی می نویسم؟

چه کسی قدر این احساس پاک مرا میداند ؟

چه کسی این واژه های پرحس وحال  مرا میخواند ؟

من دگر خسته شدم ،  دل من پیر شده

او که چهره اش در ذهن من تبدیل به یک سایه شده

وقتی می گویم دل من تنگ شده 

وقتی می گویم همین امشب سری بزن

خدایا چه کسی می خواند ؟

خدایا به چه کسی می گویم ، به خودم

یا به او؟؟؟؟

خدایا او شعر مرا می خواند ؟

دل او تنگ شده ؟؟؟ 

من پذیرفتم شکست خویش را

پندهای عقل دور اندیش را

من پذیرفتم که عشق افسانه است

این دل درد آشنا دیوانه است

می روم شاید فراموشت کنم

با فراموشی هم آغوشت کنم

می روم از رفتنم دل شاد باش

از عذاب دیدنم آزاد باش

گر چه تو تنهاتر از من می روی

آرزو دارم ولی عاشق شوی

آرزو دارم بفهمی درد را

تلخی برخوردهای سرد را

آمد اما بی صدا خندید و رفت ...

لحظه ای در كلبه ام تابید و رفت ...

آمد از خاك زمین اما چه زود ...

دامن از خاك زمین برچید و رفت ...

دیده از چشمان من پنهان نمود ...

از نگاهم رازها فهمید و رفت ...

گفتم اینجا روزنی از عشق نیست ...

پیكرش از حرف من لرزید و رفت ...

گفتم از چشمت بیفشان قطره ای ...

ناگهان چون چشمه ای جوشید و رفت ...

گفتمش من را مبر از خاطرت ...

خاطراتش را به من بخشید و رفت

یادگرفته ام وقتی تو نیستی با رویاهای تو باشم

یاد گرفته ام وقتی تو نیستی  در خلوت خود  گریه کنم

یاد گرفته ام وقتی تو نیستی به تنهایی به افق نگاه کنم

یاد گرفته ام وقتی تو نیستی به جای  خالی  دستهایت در دستهایم نگاه کنم

یاد گرفته ام وقتی تو نیستی  صدای نفس هایت را  زمزمه کنم

یاد گرفته ام ......

وقتی تو نیستی من چه کارها  یاد گرفته ام !!!

امّا

یا د نگرفته ام خاطراتت را از صفحه دلم پاک کنم

تو نگران نباش من  هیچ گاه فراموش کردنت را یاد نخواهم گرفت

من هر روز و همیشه به فکر توأم

فراموش کردن کسی  که دوستش داری مثل این است که

بخواهی کسی  که هرگز ندیده ای را به یاد آوری !!!!!

 از اسم خوب توست كه شعرم آبرو گرفت
در لحظه های با تو بودن دریا ! وضو گرفت

از تو شروع شد شعرم و بیت  ، بیت ،  رفت
این شعله های عشق كه بر جان تو گرفت

دنبال رد پای تو می گشت روزهای عمر من
این گونه شد كه رفت و سر جستجو گرفت

آتش به هر چه داشت زد و هر چه كه نداشت
این تیر از چه سمت رها شد ، به تو گرفت ؟

هفته به هفته ، ماه به ماه گشت به دنبال عطر تو
گر چه نیافت رد تو را ، از تو بو گرفت

هفته  به هفته  رد شد و هی ضربدر كشید
با  هفته های بدو تو تقویم من  خو گرفت