هم او که میدانم تنهایت نمیگذارد حتی اگر "من" یا کسی

دیگری بخواهیم تنهایت بگذاریم.تو را میسپارم به خاطرات شیرین

تا دیگر هیچ گاه طعم تلخ جدایی را احساس نکنی...

تو را میسپارم به آرزوهای قشنگ تا زندگیت پر شود از احساسی

نیلوفرانه...تو را میسپارم به قلب دیگری که امیدوارم

همواره برایت عاشقانه بتپد و بداند تو شایسته ی احساسی پاک

هستی...تو را میسپارم به روزهای رفته تا روزهای نیامده

را بی من سر کنی و من نیز تا هر دو بدانیم فعل رفتن

ناخواسته صرف میشود...تو را میسپارم به خودت تا بدانی

وجودت لایق با ارزش ترین هاست مواظب خودت باش...

مواظب چشمانت که نمیخواهم بارانی باشد...

مواظب قلبت که نمیخواهم بشکند...مواظب احساست

که نمیخواهم پایمال شود...میدانم و میدانی که احساسمان چیست...

اما دیگر برای هم بودن معنایی ندارد...تو را میسپارم به دل تنگی های

ناگهانی که اگر دلت تنگ شد بدانی تو را به او سپردم تا

گاهی از جانب من یادت کند...تو را میسپارم به تمام اشکها و لبخندها

تا اگر اشکی از گونه ات چکید جز برای شادی و خوشحالی نباشد...

تو را میسپارم به آفتاب تا روزهایت را به نام عشق روشن کند...

میسپارمت به دامان مهتاب تا بدانی"ماه بالای سر تنهاییست"

تو را میسپارم به قلبم که بعد از تو کسی را یاد نکرد...

میسپارمت به دست فرداهای روشن تا در زندگیت جز خوبی و زیبایی